BoramedFizykoterapia

Zabiegi fizykoterapetuczne stosowane są przy: bólach kręgosłupa i stawów, opóźnionym zroście kostnym, osteoporozie, zwyrodnieniu stawów, RZS (reumatoidalnym zapaleniu stawów), SM (stwardnieniu rozsianym), stanach urazowych (zwichnięcia, skręcenia), świeżych złamaniach, nerwobólach, chorobach układu krążenia, bliznach, oparzeniach, odmrożeniach, odleżynach, trądziku, halluxie, ostrodze piętowej, dyskopatii, półpaścu, bolesnym barku, łokci tenisisty oraz golfisty, zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa (ZZSK), porażeniu spastycznym mięśni, porażeniu wiotkim mięśni, zaniku mięśni, zespole korzeniowym kręgosłupa, poprawianiu krwioobiegu, bólach głowy, migrenie oraz przy innych bólach ostrych, podostrych i przewlekłych.

Fizykoterapia stosowana w gabinetach fizjoterapii opiera się na wykorzystaniu sztucznych czynników fizykalnych, które różnią się między sobą właściwościami fizycznymi i czasem również chemicznymi.

W zależności od rodzaju stosowanego czynnika fizykoterapię można podzielić na:

1. Elektroterapię:
   • galwanizacja (przepływ prądu stałego)
   • jonoforeza (wprowadzanie leku za pomocą prądu stałego)
   • elektrostymulacja (stymuluje odnerwione mięśnie lub zwiększa masę i siłę mięśni)
   • TENS (przezskórna stymulacja nerwów najczęściej stosowana przy nerwobólach np. rwa kulszowa, rwa ramienna)
   • prądy diadynamiczne
   • prądy interferencyjne
2. Magnetoterapię (czyli oddziaływanie polem magnetycznym)
3. Ultrasonoterapię (ultradźwięki)
4. Laseroterapię
5. Światłolecznictwo (promieniowanie podczerwona oraz nadfioletowe)
6. Krioterapię (szybkie obniżenie temperatury tkanki) 

Elektroterapia 

Elektroterapia jest zabiegiem leczniczym, w którym do leczenia Pacjentów wykorzystywane są prądy elektryczne. Natężenie i kierunek wytwarzanego prądu elektrycznego można bardzo precyzyjnie regulować generując zarówno prąd stały jak i zmienny, co umożliwia szerokie wykorzystanie elektroterapii. Przykładowym zastosowaniem terapii prądem stałym jest rozszerzanie naczyń krwionośnym. Prąd o nie zmiennym kierunku i natężeniu wytwarza w tkankach ciepło co prowadzi do rozszerzenia się naczyń krwionośnych i lepszego ukrwienia. Krew jest nośnikiem nie tylko tlenu ale również składników niezbędnych do regeneracji tkanki. Prąd stały wykorzystuje się również do wprowadzania leków do ciała pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem podawania do stawów obwodowych. Jest to bezbolesna alternatywa dla iniekcji dostawowych.

Wykorzystując prąd zmienny można regulować zarówno kierunek jego przepływu jak i natężenie. Terapia prądem zmiennym wykorzystywana jest do stymulowania odnerwionych mięśni, rozluźniania spastycznych mięśni, stymulowania nerwów czy pogłębiania przekrwienia. Znalazła ona również zastosowanie w sporcie do przygotowywania sportowców zawodowych oraz amatorów do treningów wysiłkowych i do zawodów. Prąd zmienny wykorzystuje się, w tym przypadku, m.in. do zwiększania masy, siły i wytrzymałości mięśni zdrowych.

W Centrum Rehabilitacji i Osteopatii Boramed nasi pacjenci mają do dyspozycji między innymi:

• prąd stałyjonoforezę (wprowadzanie leku za pomocą prądu stałego)
• elektrostymulację
• TENS
• prądy diadynamiczne (tzw. DD)
• prądy interferencyjne
• tonolizę
• prądy Traberta
• prądy Kotza (rosyjska stymulacja mięśni) 

Wskazania do elektroterapii:

• przewlekle zapalenia nerwów, splotów i korzeni
• dyskopatie
• porażenia nerwów np. nerw strzałkowy, nerw trójdzielny, nerw twarzowy
• bóle stawów
• bóle kręgosłupa
• ból po uszkodzeniach nerwów obwodowych
• ból kikutów po amputacyjnych
• bóle fantomowe
• ból neuropatii obwodowych
• choroba Reynauldamigrena
• porażenia wiotkie
• rwa kulszowa
• rwa barkowa
• zaburzenia krążenia obwodowego
• zanik mięśni z nieczynności
• zapalenia stawów
• zwyrodnienia stawów kręgosłupa
• zwyrodnienia stawów obwodowych
• płaskostopie
• skoliozy (niewielki kąt skrzywienia)
• stany pourazowe
• zaniki mięśniowe z unieruchomienia
• trening mięśniowy
• stymulacja mięśni
• stymulacja zrostu kostnego
• wspomaganie treningu siłowego
• leczenie urazów tkanek w celu uzyskania efektu przeciwbólowego i przekrwionego
• poprawa krążenia 
   

Magnetoterapia 

Magnetoterapia jest terapią wykorzystującą pole magnetyczne w leczeniu pacjenta. Pole magnetyczne jest zjawiskiem wszechobecnym. Pole to wytwarzane jest nie tylko przez naszą planetę ale również przez każdy przewód, w którym płynie prąd. Pole magnetyczne jest wysoce przenikliwe, a zatem przenika ono przez całe ludzkie ciało (również przez ubranie bądź gips) docierając do każdej komórki organizmu poprawiając funkcje biologiczne tkanek, aktywując ich procesy odpornościowe i regeneracyjne. Dlatego też magnetoterapia jest najważniejszym zabiegiem stosowanym podczas przyspieszonego wzrostu kostnego. Do jej dodatkowych zalet należą: uśmierzanie bólu, pobudzanie oddychania komórkowego, przyspieszona regeneracja tkanek, wzmożone tworzenie się tkanki kostnej, zapobieganie stanom zapalnym.

Wskazania do magnetoterapii:

• choroba zwyrodnieniowa stawów obwodowych i kręgosłupa
• reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK)
• osteoporozazłamanie kości
• bóle ostre oraz przewlekłe
• choroba Sudecka
• urazy sportowe więzadeł, ścięgien, mięśni i stawów
• trudno gojące się rany
• rwa kulszowa
• zaburzenia krążenia obwodowego
• oparzenia
• odleżyny 

Przeciwwskazania do magnetoterapii:

• choroba nowotworowa
• ciąża
• rozrusznik serca
• gruźlica płuc
• choroby serca (np. choroba wieńcowa, niestabilna dusznica bolesna)
• nadciśnienie
• obecność elektronicznych implantów
• stany po przeszczepach
• krwawienia z przewodu pokarmowego
• niewydolność nerek
• choroby zakaźne ostre oraz przewlekłe 

 
Ultradźwięki (ultrasonoterapia) 

Ultradźwięki (ultrasonoterapia) jest terapią wykorzystującą drgania mechaniczne o częstotliwości od 800 do 3000 kHz. W wyniku drgań wytwarzana jest, niesłyszalna dla ucha ludzkiego, fala ultradźwiękowa. Fala ultradźwiękowa wywołuje w tkance dwa efekty: termiczny – tkanki pochłaniają energię niesioną przez falę i ulegają ogrzaniu; oraz atermiczny –fala ultradźwiękowa wywołuje lokalne różnice ciśnień, w efekcie których powstają mikro-drgania w obrębie tkanki, powszechnie nazywane „mikromasażem”. Opisane zjawiska występują w tkance w trakcie trwania zabiegu a ich intensywność jest uzależniona od rodzaju tkanki poddawanej leczeniu. Najsilniejsze efekty obserwowane są w tkance nerwowej i w pobliżu powierzchni granicznych niejednorodnych struktur tkankowych (np. przyczep mięśnia do kości), średnie w tkance mięśniowej a najsłabsze w tkance tłuszczowej. Pomimo, że efekty działania ultradźwięków są miejscowe to można je wykorzystywać również do wywoływania zmian ogólnych w organizmie. Przykładem jest uzyskiwanie zmian w odległych narządach za pomocą drogi odruchowej, poprzez nadźwiękawianie np. splotów nerwowych czy też zwojów nerwowych .

Wskazania do ultradźwięków:

• choroba zwyrodnieniowa stawów szyjnego odcinka kręgosłupa
• bóle pleców i krzyża
• rwa kulszowa
• choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
• choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego
• choroba zwyrodnieniowa stawów rąk i stóp
• zespół bolesnego barku
• łokieć tenisisty
• łokieć golfisty
• ostroga piętowa
• szczękościsk
• blizny
• owrzodzenie goleni
• bóle po amputacyjne 

Przeciwwskazania do ultradźwięków:

• nowotwory oraz stany po ich operacyjnym usunięciu
• ciąża
• czynne procesy gruźlicze
• skazy krwotocznenie
• wydolność krążenia
• rozrusznik serca
• obecność w tkankach ciał obcych
• ciężki stan ogólny i wyniszczenie 

 
Laseroterapia 

Laseroterapia jest terapią wykorzystującą laser biologiczny emitujący promieniowanie laserowe do celów leczniczych. Słowo laser jest skrótem angielskiego terminu „light amplification by stimulated emission of radiation”, który oznacza „wzmocnienie światła przez stymulowaną emisje promieniowania”. Parametry, które opisują promieniowanie laserowe to: i) spójność (koherentność) – fotony przenoszące energię promieniowania drgają jednocześnie, w tej samej fazie i płaszczyźnie; ii) monochromatyczność – cała wiązka promieniowania ma jednakową długość fali; iii) równoległość (kolimacja) – fotony poruszają się w tym samym kierunku; iv) intensywność wyrażana przez moc i gęstość – pozwala na precyzyjne odmierzanie i ukierunkowanie wiązki lasera. Powyższe cechy mogą brzmieć niezrozumiale jednak oznaczają one w uproszczeniu, że promieniowanie laserowe jest niezwykle precyzyjne (wiązka promieniowania laserowego na przestrzeni 1km rozszerza się zaledwie o maksymalnie 5mm). Praca z laserami biostymulacyjnymi wymaga dużego doświadczenia ze strony rehabilitanta. Rodzaj promieniowania (moc lasera i długość fali) musi zostać dobrana indywidualnie dla każdego pacjenta. Ponadto personel musi posiadać odpowiednie przeszkolenie aby zapewnić bezpieczeństwo swoje i Pacjenta. Należy pamiętać, że pod żadnym pozorem nie wolno kierować wiązki lasera w kierunku nieosłoniętego oka.

Wskazania do laseroterapii:

• trudno gojące się rany i owrzodzenia (w tym również odleżyny)
• przewlekle stany zapalne
• utrudnione zrastanie się kości
• zwyrodnienia stawów
• dyskopatia
• zapalenia okołostawowe
• stany przeciążeniowe mięśni i tkanek okołostawowych
• zespół bolesnego łokcia (łokieć tenisisty, łokieć golfisty)
• zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych
• nerwobóle nerwów obwodowych szczególnie po przebytym półpaścu
• neuropatia cukrzycowa
• trądzik pospolity 

Przeciwwskazania do laseroterapii:

• ciąża
• tkanki nowotworowe
• infekcje lokalne nieswoiste
• stany z wysoką gorączką
• skłonności do krwawień
• laseroterapii nie należy stosować u niemowląt 

 
Światłolecznictwo (lampa sollux) 

Światłolecznictwo jest terapią wykorzystującą specjalistyczną lampę elektryczną przeznaczoną do wykonywania zabiegów ciepło leczniczych i światłoleczniczych. Lampa, w zależności od zastosowanego filtra, może generować promieniowanie podczerwone, promieniowanie czerwone widzialne, niebieskie promieniowanie widzialne bądź promieniowanie nadfioletowe.

Wskazania do światłolecznictwa z zastosowaniem promieni podczerwonych:

• nerwobóle oraz zespoły bólowe
• przeczulica
• przewlekłe oraz podostre stany zapalne tkanek miękkich
• przewlekłe oraz podostre stany zapalne stawów oraz tkanek okołostawowych
• stany po przebytym zapaleniu skóry i tkanek miękkich pochodzenia bakteryjnego
• leczenie skóry po terapii promieniami rentgenowskimi 

Przeciwwskazania do światłolecznictwa z zastosowaniem promieni podczerwonych:

• niewydolności krążenia
• czynna gruźlica płuc
• skłonności do krwawień
• zaburzenia w ukrwieniu obwodowych części kończyn
• stany gorączkowe
• ostre stany zapalne skóry i tkanek miękkich
• stany wyniszczenia oraz stany nowotworowe 

Wskazania do światłolecznictwa z zastosowaniem promieni nadfioletowych:

• miejscowe i ogólne choroby gardła i nosa
• przewlekłe nieżyty oskrzeli
• dychawica oskrzelowa
• krzywica
• nerwoból nerwu kulszowego
• gościec tkanek miękkich
• choroba zwyrodnieniowa dużych stawów
• trądzik pospolity
• czyraczność
• stany zapalne tkanek miękkich
• łysienie plackowate
• owrzodzenia troficzne
• trudno gojące się rany
• łuszczyca
• utrudniony zrost kościstany rekonwalescencji
• niewydolność gruczołów wydzielania wewnętrznego 

Przeciwwskazania do światłolecznictwa z zastosowaniem promieni nadfioletowych:

• nowotwory złośliwe
• czynna gruźlica płuc
• stany zwiększonej wrażliwości na światło
• gorączka
• nadczynność tarczycy
• cukrzyca
• wzmożona pobudliwość autonomicznego układu nerwowego
• miażdżyca
• nadciśnienie
• znacznie obniżone ciśnienie krwi
• niewydolność krążenianie
• dokrwistość złośliwa
• zakażenia ogniskowe
• ostry gościec stawowy
• reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
• padaczka 

 
Krioterapia 

Krioterapia jest zabiegiem polegającym na obniżeniu temperatury skóry i głębiej położonych tkanek. Efektem działania krioterapii jest bardzo duże przekrwienie skóry, które jest wynikiem reakcji obronnej naszego organizmu przed odmrożeniem. W trakcie krioterapii duże ilości krwi zostają skierowane do schładzanych tkanek w celu ich ogrzania, co znacząco rozszerza naczynia krwionośne. Aby wzmocnić leczniczy efekt krioterapii u osób z chorobami narządów ruchu lub układu nerwowego oraz chorobami gośćcowymi zaleca się wykonywanie ćwiczeń bezpośrednio po każdym zabiegu.

Wskazania do krioterapii (z podziałem na kategorie chorób):

• choroby narządu ruchu
• świeże, ostre stany po urazach i przeciążeniach
• obrzęki po złamaniach, urazach i przeciążeniach
• złamania
• zwichnięcia i skręcenia stawów
• ostre zapalenie tkanek okołostawowych 

choroby reumatyczne (gośćcowe)

• RZS (reumatoidalne zapalenie stawów) w okresie ostrym oraz podostrym
• artropatia łuszczycowa
• stany bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej
• zespoły zapaleń okołostawowych w okresie ostrym
• ostra postać dny moczanowej 

choroby układu nerwowego

• nerwobóle nerwów obwodowych oraz zespoły bólowe rwy kulszowej i ramiennej w okresie ostrym oraz podostrym
• stany wzmożonego napięcia mięśni – jako przygotowanie do kinezyterapii, terapii manualnej bądź osteopatii 

inne

• zakrzepowe zapalenie żył – okres początkowy
• obrzęk limfatyczny kończyny górnej po radykalnej operacji raka sutka
• oparzenia
• ostry ból zęba
• stan bo zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy ustnej oraz szczęki i żuchwy

Dodatkowe działanie krioterapii:

• przeciwzapalne
• przeciwbólowe
• zmniejszenia napięcie mięśni 

Przeciwwskazania do krioterapii:

• wszelkie stany wynikające z nadwrażliwości na zimno
• choroby, w których zimno jest czynnikiem wywoławczym
• krioglobulinemia
• hemoglobinuria napadowa nocna
• zespół Reynaulda
• zespół Sudecka
• zmiany skóry popromienne
• zapalenie miedniczek nerkowych
• zapalenie pęcherza moczowego
• stany wyniszczenia i osłabienia
• odmroziny
• zespoły ciasnoty przedziałów powięziowych